ین کتاب نام دو تن از بزرگترین قهرمانان جهان را در بر دارد: نویسنده آن، گری کاسپاروف و موضوع کتاب، بابی فیشر. دو قهرمانی که بنا بر آرای عمومی، بزرگترین قهرمانانی هستند که تاریخ شطرنج به‌خود دیده است. 
از 1955 تا 1972 فیشر با فراز و نشیب‌هایش به‌تنهایی قدرت امپراتوری شطرنج شوروی را به مبارزه طلبید و پیروز شد. در آن زمان فیشر موفقیت‌های شگفت‌آوری کسب کرد که پیش از  آن دیده نشده بود. این موفقیت‌ها شامل پیروزی با امتیاز 100 درصد 11 / 11 در مسابقات قهرمانی 64 - 1963  امریکا و پیروزی در رویارویی‌ها با نتیجه 0 - 6 در برابر دو تن از نیرومندترین بازیکنان جهان، مارک تایمانوف و بنت لارسن، در راه رسیدن به قهرمانی جهان بود. نقطه اوج پدیده فیشر، پیروزی فراموش‌نشدنی‌اش در رویارویی قهرمانی جهان (1972 ریکیاویک) مقابل بوریس اسپاسکی بود. در قدرت فیشر همین بس که بنا بر اعتراف کاسپاروف، کلّ ماشین شطرنج شوروی سعی در به‌زیرکشیدن این قهرمان داشتند و موفق نشدند تا در پشت میز حریف او شوند.
اگرچه از آن سو هم باید گفت که اشباع فیشر پس از رسیدن به عنوان قهرمانی جهان و کناره‌گیری‌اش از مسابقات و ضعف شخصیتی که ریشه در دوران کودکی وی داشت، سبب خُسران شخصی او و دنیای شطرنج شد. در 1975 که قرار بود از عنوانش در برابر آناتولی کارپف دفاع کند، نتوانست با شرایط فدراسیون جهانی شطرنج (فیده) کنار بیاید و عنوان خود را واگذار کرد. پس از آن، کمابیش شطرنج را کنار گذاشت و فقط یک بار دیگر بازی کرد: رویارویی «برگشت» در برابر اسپاسکی در 1992.
در این کتاب که مطالعه آن برای همه شطرنجبازان حرفه‌ای ضروری است، کاسپاروف عمیقاً بزرگترین بازی‌های فیشر را تجزیه‌وتحلیل می‌کند و میراث این نابغه بزرگ امریکایی را زیر ذره‌بین می‌برد. همچنین بازی‌های دیگر ستارگان بزرگ غرب در عصر فیشر  - ساموئل رشفسکی، میگل نایدورف و بنت لارسن - را به بوته آزمایش می‌گذارد.