و
شاعری مردمی است ، اما نه از آن جهت که مردمِ معاصرِ او از وضع سیاسی و اجتماعی و
فقدان تساوی و آزادی رنج میبرند، بلکه از جهت انسانیتی که اگرچه از طریق صنعت و تکنولوژی
بسیار پیشرفت کرده است، اما روز به روز در گرفتاریها غرق ، و در فقدان اخلاق و
معنویت مستغرق شده است.
سپهری در عصر غلبۀ صنعت و فاصلهها،
از غیابِ سادگیها و پاکی و صفای معنوی کودکیِ انسان و انسانِ کودک سخن میگوید و
در عصرِ انسانِ تکنیکال ، انسان کودک و زیبایی طبیعت را میستاید.
0 نظر