در زمــــــــینِ بـــــــی زمـــــــانی، نـــــا     کـجــــا   آبـادی ام
شـــــهروندِ روســــتای هـــر چـــه بــــادابـادی ام
سوی بی سویی، دو خلسه، مانده تا ژرفای خواب
پشتِ خـلوت هاست آری ، پرسۀ اجدادی ام
گندمی تو! کشتزاران از تو سرشارِ طلاست
جـز بـه بـوی تو نگردد، آسیابِ بـادی ام
حس نزدیکی آهو بوده ام با خونِ دشت
در مـــیانِ حــلقۀ آب و عـلف، بـنهادی ام
0 نظر