مسیری که در این پژوهش برای ورود به اندیشهٔ مارتین هایدگر انتخاب شده، متمرکز بر مفهوم و مسأله‌ای واحد، یعنی تناهی است  و نویسنده سعی کرده از آغاز تا پایان کتاب، معنای خاص، وجه تقدم و بنیادین بودنِ آن را در نسبت با سایر مفاهیم و مسائل بنیادین تفکر هایدگر نشان دهد. بدین ترتیب، کتاب حاضر، هم مسأله‌ای خاص را پیگیرانه دنبال می‌کند و هم در عین حال، آن را در نسبت با مفاهیم عمدهٔ طرح‌شده در آثار هایدگر به بحث می‌گذارد.

محور کتاب، هستی‌شناسی بنیادین، یعنی دوران متقدمِ فکریِ هایدگر است و حتی اندیشهٔ متأخر او نیز با نظر به مبانیِ به دست آمده از بحث دربارهٔ هستی‌شناسیِ بنیادین، بررسی می‌شود.