رام کردن خشم سرکش

 مغز انسان گذشته را به خاطر می‌آورد به خیال اینکه آینده است و برای جلب توجه ما، براساس آنچه به خاطر می‌آورد، احساساتی مثل عصبانیت، اضطراب و ترس را بروز می‌دهد.

در جامعه امروزی همین مزیت فرگشتی به عامل مزاحمی تبدیل شده است. درواقع گذشته باید ما را کاملاً از وضعیت حال مطلع کند، اما معمولاً چنین کارکردی ندارد. وقتی ما در گذشته آسیب دیده‌ایم و آثار آن تا زمان حال ادامه دارد، این مغز ابتدایی ماست که همان حلقه نوارکاست را پخش می‌کند. از این گذشته، این حالت روحی (دوباره عصبانیت، اضطراب، ترس و غیره) از عملکرد سازنده ما جلوگیری می‌کند؛ چراکه واکنشی به هشدار فعلی نیست. گاهی فقط واکنش نشان می‌دهیم، چون نمی‌دانیم با خاطراتی که با آن‌ها زندگی می‌کنیم، چه کار دیگری می‌توان کرد. ای‌اِی‌ام‌ها، براساس این باور که «در امان بودن بهتر از متأسف بودن است»، واکنشی احساسی را در ما برمی‌انگیزند.