آنچه در سراسر کتاب توجه خواننده را به خود جلب میکند، این است که راویانْ خود را در مقابل شخصی غیرایرانی میبینند که از نظر خود باید حرمت او را نگه دارند؛ آنان تا حدود زیادی کوشش میکنند که آداب صحبت را رعایت کنند. سعی آنها این است که کلمهای دور از .نزاکت بـر زبان نیاورند کـه احیاناً موجب حقارتشان در برابر مخاطب شود